Κάρβουνα

Σε ποιόν Έλληνα δεν αρέσει το ψήσιμο στα κάρβουνα; Οι πιο αγαπημένοι μεζέδες είναι ψάρια ή κρεατικά ψημένα στη σχάρα, που από κάτω σιγοκαίει η φωτιά.

Για να φτιαχτούν τα κάρβουνα χρειάζεται πολυήμερη διαδικασία. Τα καυσόξυλα από σκληρά δέντρα όπως είναι ο κέδρος, το πουρνάρι κλπ. στοιβάζονται με μεγάλη προσοχή για να μην υπάρχουν κενά, σε πολλά στρώματα, δημιουργώντας ένα ημισφαιρικό σχήμα. Στη συνέχεια καλύπτονται από ξερούς θάμνους, από πάνω με χλωρά κλαδιά και φύλλα και τέλος με χώμα που έχει ήδη χρησιμοποιηθεί για καμίνι και περιέχει καρβουνόσκονη.

Από μία τρύπα στην κορυφή του καμινιού ανάβει φωτιά στο κέντρο του. Η τρύπα σκεπάζεται με μία λαμαρίνα που την ανοίγουν κατά διαστήματα για να τροφοδοτηθεί η φωτιά. Ο αέρας που μπαίνει πρέπει να είναι ελάχιστος ώστε η καύση να γίνεται πολύ αργά και να μετατραπούν τα καυσόξυλα σε ξυλοκάρβουνο.

Η διαδικασία μετατροπής των καυσόξυλων σε κάρβουνο κρατάει γύρω στις 20 μέρες. Το καμίνι πρέπει να παρακολουθείται διαρκώς, ημέρα και νύχτα, για να μην πάρει πολύ αέρα και για να μην ανοίξει η τρύπα και βγουν φλόγες.

Στην Ελλάδα η παραγωγή ξυλοκάρβουνων έχει μειωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια λόγω της εισαγωγής φθηνών κάρβουνων από το εξωτερικό, ακόμη και από τη Λατινική Αμερική.

Mπρικέτες κάρβουνου

Τα κάρβουνα διατίθενται και σε μπρικέτες. Η καύση τους είναι πολύ αργή, μπορεί να κρατήσει τρεις με τέσσερις ώρες και έχουν το πλεονέκτημά ότι μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν. Όταν τελείωσουμε το ψήσιμο, κλείνουμε το καπάκι του μπάρμπεκιου και με την έλλειψη οξυγόνου σβήνει εντελώς η φωτιά. Η καύση διακόπτεται άμεσα και οι μπρικέτες κάρβουνου σβήνουν χωρίς να «χωνεύουν», όπως γίνεται με τα κάρβουνα.